مرکزفرهنگی زرتشتیان پاریس میزبان زرتشتیان و هموندانی بود که برای برگزاری جشن گهنبار چهره «اَیاسَرِم» گردهم آمده بودند.

موبد کورش نیکنام در این آیین نخست از فلسفه‌ی برگزاری جشن‌ها در ایران باستان یاد کرد و شیوه‌ی برپایی گهنبار را در

 پیوند با پیشه‌ی کشاورزی و دامپروی نیاکان در ایران باستان دانست که در گذر زمان نیز افزودنی‌هایی به آن افزوده شده است.

 به‌ویژه در زمان ساسانی، موبدان سرودهایی را به خرده اوستا افزودند تا جلوه مینوی به این جشن داده باشند و در حکومت‌های پس

 از ساسانی نیز زمین و املاک زرتشتیان به عنوان وقف بر گهنبارها پیشنهاد و ثبت شده‌اند تا دچار دستبرد و تصرف نشود.

وی در پایان به نمادهای سفره‌ی گاهنبار اشاره کرده و جایگاه هریک را نسبت به فروزه‌های امشاسپندان برشمرد.

آفرینگان‌خوانی گهنبار اَیاسَرِم‌گاه در مرکز فرهنگی زرتشتیان پاریس از سوی موبد کورش نیکنام خوانده شد و در پایان باشندگان

 با خوراکی‌های سنتیِ گهنبار پذیرایی شدند.